او میخواست چيزي را پس بدهد كه هيچگاه ندزديده بود!

"هفته پیش رو مطالب بسیاری در مورد «یولی» نوشته خواهد شد.

در مورد مردی که برای  نسل‎ها الهام بخش بوده است، کسی که در کوهنوردی یک شاهکار به شمار می رفت  شاید بیش از هر انسان دیگری که تاکنون پا بر روی این کره خاکی گذاشته است. اما یولی ای که من می‎شناختم، قدری متفاوت بود.  

کسی که در کل دوران شکل‎گیری شخصیتش از شروع تبدیل شدن به ماشین سوئیسی تا شکار شدن توسط رسانه ها و تحت فشار عموم قرار گرفتن‎اش را شاهد بودم. تلاشی مدام برای یافتن تعادلی غیرممکن بین رو راست بودن با خود به عنوان یک کوهنورد و تلاش برای نیل به شخصیتی که برای انسانهای دیگر الهام بخش باشد. زیرا در نهایت او به مردم عشق می ورزید.

او مثال بارزی از یک انسان فروتن و صادق در جهانِ به‎غایت خودمحور و خودبین امروزی بود. کسی که ناجوانمردانه در معرض انتقادهای تند قرار گرفت و همین باعث رنجش قلبی او شد، بسیار بیشتر از آنچه که کسی بتواند درکش کند.

او هیچوقت نتوانست تحت تاثیر فشارهایی  که به او وارد می شد قرار  نگیرد فشارهایی  با اتهام های بی اساس از سوی کسانی که نمی توانستند باور کنند آنچه از نظر آنها ناممکن است به فعل تبدیل شده است، ساده بود چون آنها هیچوقت شاهد جزییات صعود او نبودند.

تراورس لوتسه-اورست جلوی چشم جهانیان به نحوی رهایی او از این فشار ها بود.

او قرار بود با این کار توانایی خود را اثبات کند، چیزی که هرگز ضرورت نداشت"

-از صفحه فيسبوك jon griffith. دوست نزديك يولي اشتك

حقيقت اين است كه بالا رفتن هزينه دارد هزينه ي به جان خريدن تنگ نظري ها. در اين ميان،  انتظارِ نداشتن لغزش و تحت تاثير قرار نگرفتن،  انتظارِ سنگيني ست، حتي از شخصيت محكمي چون يولي اشتك

شايد صدور حكم قطعي با اين مضمون كه او تحت تاثير تنگ نظري هايي كه بر او با زير سوال بردن كاري كه در آناپورنا كرده بود روا داشته بودند دست به يك قمار با ريسك بالا زده است صحيح نباشد اما با اتكا به اشاره «جان گريفيت» به اين موضوع، شخصی که دوست نزديك يولي اشتك بود لاااقل مي توان بر اين نكته بسنده كرد كه  اشتك گام در مسيري گذاشت تا چيزي را پس بدهد كه هيچگاه ندزديده بود.!

متاسفانه هيچوقت نمي توان نه اميدي به پايان "تنگ نظري " ها داشت و نه "تحت تاثير قرار نگرفتن سابجكت ها و خارج نشدن از مدار منطقي" شان