A pure formality

هفته گذشته جلسه ای از طرف چندی از فعالان گردشگری طبیعت در حضور نمایندگانی از نیروی انتظامی و سازمان گردشگری برگزار شد، موضوع جلسه «ساماندهی تورهای غیررسمی‌ای بود که بدون رعایت هیچ چارچوب و قاعده‌ای اقدام به برگزاری برنامه های گردشگری در طبیعت به شکل غیرحرفه‌ای می‌کنند، باعث تخریب طبیعت می‎شوند و بعضا آسیب‌های جسمی و جانی برای سرکت کنندگان پدید می‌آورند.

از من هم خواسته شده بود در جلسه حضور داشته باشم. با اینکه پیش ذهنیت مثبتی در مورد چنین جلساتی ندارم اما از آنجایی که از سوی اشخاص و جمعی دغدغه‌مند برای حضور در این جلسه معرفی شده بودم اندک امیدی به برگزاری هدفمند و مفید آن داشتم. 

اینگونه جلسات به دلیل تفاوت فاحش در انگیزه شرکت‌کنندگان معمولا مثمر ثمر نیستند. یعنی مسئولینی که اغلب به امور آشنا نیستند (که اشکالی هم ندارد و دلیل حضور کارشناسان در جلسات همین است) بدون داشتن انگیزه شخصی صرفا به دلیل موظف‌ بودنشان در  جلسه حضور پیدا می‎کنند. آخرین جلسه این‌چنینی‌ای که شرکت کرده بودم جلسه‌ای درخصوص مشکل تخریب منطقه امند و پشت سمبله بود در حضور معاون ورزشِ اداره کل ورزش و جوانان استان که آنجا معاون محترم اداره ورزش سر و ته قضیه را با پیشنهاد بستن جاده اصلی با بلوک‌های سیمانی بزرگ هم آورد و ما را به خداوند منان سپرد. در جلسه اخیر هم اگر چه بانیان آن مشتاق یافتن راه‌حلی عملی و صحیح بودند اما عنان جلسه به دست آقای محمدیاری از اداره میراث فرهنگی افتاده بود و عمده وقت جلسه به خاطره‎گویی‎های ایشان و قدری نیز به توضیح واضحات گذشت، نهایتا هم آقای مسئول آشکارا فرمود که هدف و تلاشش صرفا یافتن راهکاریست که بتوان در صورت بروز هرگونه حادثه‌ای در این تورها با استناد به ابلاغیه‌ها و صورتجلسات رفع مسئولیت کرد. صحبت‌های ما که خبرهای دسته اولی از بطن ماجرا داشتیم و دانسته‌هایمان صرفا انعکاسی از نامه‌ها و پاراف‌های پشت میزی نبود و می‎توانست به راه‎حلی صحیح و عملی بینجامد هم نادیده گرفته شد.

باری اساس بسیاری از مشکلات جامعه و کشور ما در همین تناقض پیداست، مسئولیت‌ها و تصمیم‌گیری‌ها و مدیریت دست کسانیست که نه دغدغه بهبود اوضاع دارند و نه بعضا تخصص و تعهدش را، از طرفی آنکه در خویش احساس مسئولیت اجتماعی می‌کند و درگیر ریاکاری و تشریفات معمول نشده است بی‌مبالات و ناآشنا به تعاملات! لقب می‌گیرد و با بی‌توجهی به حاشیه رانده می شود.

به قدر سعی، از مقصود، هرکس بهره ای دارد
که منزل پیش پای خود بود دامن سواران را

نام مطلب از فیلمی ساخته جوفه تورناتوره گرفته شده است.