فقدان مطالبه گری و مثالی از هیات کوهنوردی زنجان

از اصلی ترین تفاوت های یک جامعه کنشگر و موفق در مقایسه با جوامع منفعل و عقب مانده فرهنگ مطالبه گری است. جامعه موفق فهمیده که چاره بسیاری از مشکلات در دست مسئولیست که اگر تحت مطالبه و بازخواست قرار نگیرد ترجیح می دهد  منافع شخصی و حزبی خود را دنبال کند. جامعه آرمانی برای یک (نا)مسئول، جامعه ای خواب آلوده است که در آرزوی به کار افتادن وجدان مسئول نشسته تا برای رضای خدا کاری انجام دهد. که امریست محال.

با بالاگرفتن نارضایتی های مردمی در ایران و تشدید و تحریک نافعان این نارضایتی ها از آن سوی مرز متاسفانه آنچه کمتر می بینیم مطالبه گری صحیح و در عوض غر زدن های عقیم است. غرزدنی که حس جعلی مطالبه گری را در مردم بر می انگیزد و اورا از تلاش صحیح باز می دارد. دیگر فحش دادن به رئیس جمهور و زیرسوال بردن هر تصمیم دولتی و حکومتی ابزار تفنن و تفریح مردم شده که البته دو صد گفته از این دست چو نیم کردار مطالبه گرانه کمکی به بهبود اوضاع نمی کند.

مثالش همین هیات کوهنوردی زنجان است. یکسالی می شود که دوره جدید مدیریت آن آغاز به کار کرده. همه فعالیت یکساله هیات زنجان در چند اطلاعیه تبریک و تسلیت در کانال تلگرامی و یک مصاحبه فرمایشی با یک خبرگزاری خلاصه شده.

ماه ها پس از گشایش سالن های سنگنوردی تهران و حتی بعد از اینکه اخیرا استان هایی با وزن سنگنوردی بسیار کم تر از زنجان سالن هایشان را باز کرده اند خبری از باز شدن سالن های زنجان که محل پرورش بخش عمده ای قهرمانان کشور بوده نیست. چرا؟ چون مسئولی که قرار است پیگیر باز شدن سالن ها شود خودش در دوران کرونا امکان تمرین داشته و در "فقدان مطالبه گری" سنگنوردان، نیازی به خطر انداختن جایگاه خود و چانه زدن با مسئولان بالاتر را نمی بیند. 

مثالی دیگر:
چند سال است که هر کس بخواهد در مورد دغدغه کوهنوردی شهر صحبت کند به نداشتن مربی خانم کافی در شهر و استان اشاره می کند. چند نفر هم کاندیدای مربی شدن در آینده نزدیک هستند و مدیدیست که از این شهر به آن یکی در سفرند تا پروسه عریض و طویل مربی شدن را بگذرانند. غیر از مشکلات مالی و هزینه های سرسام آور آن برای این کوهنوردان جوان آنچه بیش از همه باعث از دست دادن دوره ها شده نداشتن لوازم کافی برای حضور در آنهاست. در حالیکه انبار همین هیات توان جبران کمبودهای آنان را دارد. این اتفاق نمی افتد چرا؟ جواب تکراریست "فقدان مطالبه گری".  کلید انبار هیات در جیب یکی از دوستان است و در "فقدان مطالبه گری" ، از آن برای برنامه های شخصی خود استفاده می کند. تا مطالبه گری انجام نشود مسئول محترم به خودش زحمت تغییر اوضاع نخواهد داد.

باری غرض برشمردن مشکلات هیات کوهنوردی نیست تنها سعی کردم با مثالی ملموس نشان دهم که حرمت امامزاده به متولی آن است و در هر جامعه و جمعی اگر مطالبه گری صحیح ( بدون غرض ورزی) انجام نگیرد آنجا هم مثل همین یکسال هیات کوهنوردی زنجان (انگار که همه از شرایط راضی باشند) انفعال و ناعدالتی حتمی است.