جشنواره ای که دیگر اعتباری ندارد

وظيفه جشنواره تنها ايجاد شور است وگرنه نتيجه اي كه به دست مي آيد واقعا واقعا خيلي مهم نيست، اين را نه حالا كه نام برنامه آزادكوه اعلام نشده مي گويم بلكه چند پست پيش از اين يعني يك ماه پيش گفته بودم. البته وظيفه اي كه جشنواره نتوانست از عهده آن بر بيايد و متاسفانه اعتبار آن آسيب جدي ديد (اعتبار جشنواره این نبوده که مرا تأیید کند یا غرض از این صحبت کم کردن از ارزش کار خوب بچه‌های شایسته‌ی یخار نیست) بلكه اعتبار آن به تمرکز بر مسائل فنی و اصول جشنواره است که نشان داد فاقد آن است. (چه در بخش كوهنوردي و چه در بخش ديواره نوردي)

ديدن اين تصوير بايد حال همه ما را خوب كند ديدن لحظه موفقيت كسي كه ماه ها براي رسيدن به هدف خود تلاش كرده حتما بايد حال همه ما را كه نشستيم و ديديم و گاهي لبخندي به تاييد هم زديم را خوب كند.

عکس از احسان بشیر گنجی

پی نوشت:
قرار بود این متن را روی سن بخوانم اما از دقایق ابتدایی جشنواره، وضعیت به گونه ای پیش رفت که ترجیح دادم صرفنظر کنم هر چند شاید بد نباشد از تریبون این وبلاگ و نه آن جشنواره به گوش شما برسد:

به نمایندگی از اعضای تیم و مجموعه ای که برای به ثمر رسیدن این برنامه همدلی و همکاری بی نظیری از خود نشان دادند از شما شکر می کنم.
تنها نکته ای که به آن اشاره خواهم کرد این است که هر دو برنامه دیگر شایسته و به اندازه کافی قابل احترام ارزش گذاری هستند و لازم است زحمات آقایان ایرانفر و قهیه ای و همینطور ریاضیات و حیدری پاس داشته شود  تا مبادا نگاه ویژه تر به این برنامه مصدع شایستگی های هر دو برنامه دیگر شده باشد.

همینطور لازم می دانم به طوره ویژه ای از خاص ترین شخص سیستم مدیریتی کوهنوردی ایران جناب آقای زارعی به سبب تمام نیات و تاثیرات مثبت ایشان بر کوهنوردی کشور تشکر کنم.